• Blockquote

    Mauris eu wisi. Ut ante ui, aliquet neccon non, accumsan sit amet, lectus. Mauris et mauris duis sed assa id mauris.

  • Duis non justo nec auge

    Mauris eu wisi. Ut ante ui, aliquet neccon non, accumsan sit amet, lectus. Mauris et mauris duis sed assa id mauris.

  • Vicaris Vacanti Vestibulum

    Mauris eu wisi. Ut ante ui, aliquet neccon non, accumsan sit amet, lectus. Mauris et mauris duis sed assa id mauris.

  • Vicaris Vacanti Vestibulum

    Mauris eu wisi. Ut ante ui, aliquet neccon non, accumsan sit amet, lectus. Mauris et mauris duis sed assa id mauris.

  • Vicaris Vacanti Vestibulum

    Mauris eu wisi. Ut ante ui, aliquet neccon non, accumsan sit amet, lectus. Mauris et mauris duis sed assa id mauris.

De aquello que piensas que JAMAS te va a pasar...

25 de diciembre de 2013
Hablo de sentirse HOMESICK... porque a las personas CHPT (Chingonas Para Todo) [como yo jajajaja] no les da la depre ni les entra la homesickness...

Y si, efectivamente ayer 24 por la mañana no podía dejar de preguntarme ¿POR QUÉ NADIE ME QUIERE?  jajajajaja así es, lo juro!  lo pensé mucho, casi que lloro, así sin razón yo nomas quería llorar y llorar porque nadie me quería... Me sentía fatal.

Y es que no solo era el hecho de tener a mi familia lejos... mi "bache kochooloo" se fue para Iran, otras au pairs me salieron con que si, que no... que quien sabe que y nadie me concretaba nada ni me invitaban a sus planes.

Y si se preguntan por mi HF, pues como ya saben son divorciados y esta semana estoy en casa del HD al que TOOOOODO le vale madres! so... no había nada que hacer.

Pero creo que tengo ese botón automático de "auto-reparar", así que decidí que lo mejor era salir de casa (por mi propia salud mental)... dije "y si nadie me acompaña, me voy yo sola!"

Resulta que el día 23 llamé al Barking Dog y me dijeron que tendrían abierto el 24 y dije pues de aquí soy! y que me voy por la noche a bailar salsa! tomé el carro, amigas, y me fui con dirección a Downtown :)

Y que es lo que paso?! Que se desmayó!  NO! NO! NO! Que el Barking Dog estaba cerrado! -.-
Feliz Navidad a todos! Menos a ella, a la vieja que me contestó el día anterior y me dijo que el Barking Dog iba a estar abierto, a ella no! por mentirosa!

So... pensé: Iré a ver si está abierto el Rock Bottom (bar donde hacen su propia cerveza) y si no está abierto me regreso a casa. No estaba abierto, pero el Irish Pub que está al lado si lo estaba así que me metí.

JAMAS HE TENIDO UNA MEJOR NAVIDAD! Me tomé un vaso de vodka, una ensalada riquisima, tuve tiempo PARA MI! Un regalo que pocas veces me he podido dar.  Después de eso volví a casa y pude skypear con mi familia, cosa que todavía me puso de mejor humor :)

Y hoy como es Miercoles tuve off, y regreso a trabajar hasta mañana a mediodía... pero hoy fui a casa de mi HM a mediodía a abrir los regalos. Ella si me hizo sentir querida :3

Les diré que mi HM le compró a mi HK como 10 regalos! Entre ropa, libros, balones, juguetes, un helicóptero a control remoto. Mi hk tiene autismo :/  anywaaaay....

Comimos pastel y todo estuvo genial :)  Hasta yo recibí regalitos y juro que casi lloro... Me dio una foto de mi HK, una blusita muy bonita, 2 tarjetas de regalo de LOFT (se ve que me pone atención porque las pocas veces que hemos pasado por ahí le digo ay que bonita ropa o whatever...) de un total de 85 dolares... Y LO MEJOR! Venía en un sobre cerrado que decía HAVE FUN!
Me pagó mi próximo paquete de clases de SALSA!! En el mismo lugar a donde suelo ir a tomarlas... 8 CLASES DE SALSA! Les juro que casi lloro...  :´)

Espero niñas que hayan pasado una linda Navidad y sino, piensen que cada día nos falta menos para estar cerca de nuestra gente!


Les dejo fotos de mis regalitos... junto con los regalitos que me dieron la housekeeper que siempre está conmigo... y los que me hizo mi BACHE <3










El Proyecto que hice con mi HK para mi HM



















Mi nuevo bebeshito :3  que me dio mi Bache














Los regalitos de él


I wish you Happy Holidays
smile on your face
passion in your heart
money in your pocket
and me in heart.

           - Erfan

y ahi se me colo el de la Housekeeper (Kitty necklace)










MIS CLASES DE SALSA!!  <3



 y la tarjeta que me dio mi HM

Dear Marisol
You have no idea how much it helps Brad and me to have you around, working with Connor. He´s a very special young man, and we're so fortunate to have such a special au pair. Thanks for all your help.
Hope you have a wonderful holidays and a happy, happy 2014.

Love, Linda, Connor and Brad.

A 6 meses de que inicié este viaje...

9 de diciembre de 2013
Y así terminó mi rematch...  Aquella mañana de Sabado en casa de mis primos en Fremont, California, en mi 4a semana de rematch tuve mi ultimo skype con una familia. 

Como les había dicho, yo ya había quedado con esta familia de hacer skype a las 9am, pero resulta que mi primo tenía programada la fumigación de su casa a las 8 am, asi que entre que despierten, ya nos vamos a salir, que no, que la entrevista, y mi prima me presta su celular y que no jala el maldito skype! y pues nos devolvimos a su casa e hice el skype con el perfecto fondo del porche de la casa de mis primos. 


Pero llega un punto en el rematch... al menos en mi caso, después de 4 semanas... en que te empiezas a ver ya en México, en que te das cuenta que teniendo tantas familias interesadas, haciendo tanto skype y nada se concreta tal vez es por que esto no era para ti. Ese era siempre el tema con mi familia, con mis primos y sus hijos (mis maravillosos sobrinos!), con mis tíos que habían llegado de visita y por supuesto con mis padres en México. En ese momento la familia estaba "dividida" en sus opiniones: unos apoyándome, otros diciéndome que ya no iba a conseguir familia, mis padres diciéndome que no me sintiera triste y mis sobrinos diciéndoles a sus padres (mis primos) que se metieran a la agencia para que yo me quedara con ellos a cuidarlos jajaja chicos pelados! están mas grandes que yo, iban a terminar cuidándome a mi jajaja.


Frente a mi aparecieron los host, super positivos y la HM super sonriente. Y mi imagen en la pantalla reflejaba la sonrisa falsa que siempre ponía en las entrevistas, y sin embargo mi mente pensaba: que se terminen los skypes! las entrevistas! las familias! 

Me platicaron que eran divorciados, cada quien vivía en una casa distinta a una distancia de 4 millas, en una ciudad llamada North Bethesda, a 30 minutos de DC. Su hijo de 13 años tiene autismo (igual que uno de mis 3 sobrinos de California). Me preguntaron por mi experiencia y cosas así... el horario pintaba excelente, pero no había nada extraordinario, no había esa química o tal vez solo era que yo ya no tenía interés. Me pidieron un segundo skype en media hora para que yo viera a su hijo... que en ese entonces me pareció muy similar a mi sobrino. Se despidieron con un "nosotros te hablamos". Todas sabemos lo que eso significa, pero después de un mes de rematch, 2 llamadas de CC diciéndome que ya me iban a comprar el vuelo a México, yo lo único que sentía era "gracias Dios, ya se terminó el rematch!"

Para cuando termina la entrevista habían pasado dos horas, así que mi primo decidió que mejor ya no fuéramos a ningún lado y simplemente volviéramos a entrar a la casa. Me recosté en el sillón y me quedé dormida. Pero me despertó el sonido del celular de mi prima, así que lo saco de mi bolsa y contesto:

"Hi Marisol, this is Lindsay Uckermann, we just skyped a while ago, I already talked to my former husband and we really would like you to come and join our family. You don't need to tell us anything right away, you can think about it and we can talk on Monday"


En ese momento dije Si! si quiero!  Con todo el miedo del mundo por cuidar a un niño con autismo (pues yo sé lo que significa después de 17 años viendo a mis primos cuidar a mi sobrino y a pesar de mi desinteres por continuar en el programa dije va!



Y acá estoy... Y acá todo está excelente! Todo aquello que dije que me faltaba hacer, en unas entradas de este blog que están más atrás, ya lo hice!

Les cuento que llegué a Bethesda el 1° de Septiembre, mi LCC fue la primera en comunicarse conmigo desde antes de que yo llegara. Me mando información de escuelas, licencia de conducir, social security number, contactos de otras chicas de nuestro grupo, y cuando llegué aquí fue mi LCC quien vino super rápido a dejarme un montoooon de información. Tal vez ahorita piensen que flojera, pero mi LCC en California a pesar de ser una persona muy linda y comprensiva, también era una inútil en su trabajo! porque no sabía nada de nada.
Mi host mom es una persona muy linda, muy comprensiva, me apoya mucho con su hijo, de verdad se le nota cuanto lo quiere, se preocupa mucho por mi y me manda msjs para preguntarme como estoy. Y es muy divertida también, a veces hace bromas y comentarios que me dan mucha risa :P
El host dad también es buena onda, pero el a veces se cuelga! se toma las mil horas en llegar a su casa y pues a veces termino trabajando 12-14 horas el Sabado y el Domingo.

Con respecto a mis amistades, pues no tengo muchas... pero Daniela es una de ellas. Acá está lleno de au pairs! simplemente mi horario es un poquito complicado y nada favorecedor para la estimulación y progreso de mi vida social. Solamente en la zona de MD hay 5 LCC's de CC, pero hay mas en DC y VA. Ademas de que hay otros grupos de APIA y otras agencias. 
Daniela es mexicana también y está en mi grupo de au pairs. Solemos salir al mall, a Starbucks o solamente a pendejear por las mañanas que nuestros HK's están en sus respectivas escuelas. También fue la primera en llevarme de antro a DC, aún cuando ella es UnderAge y cuando tenemos tiempo pues nos salimos a cenar o le cocino algo mexicano. 

Ya tengo carro y con ello libertad de movimiento. Aún me da pena pedirlo para todo, pero mi HM me paga la gasolina y no me dice nada si me lo llevo al mall o si voy a cenar. He encontrado LATIN SUPERMARKETS! Niñas! acá hay de todo! no sé por que tanta sufridera por la comida, solo es cosa de buscarle sobre todo si viven en una ciudad grande o en una zona metropolitana. 

Por la escuela, pues llegué tarde a Bethesda para entrar al Montgomery College, pero me metí a clases de cocina para ya tener unos cuantos créditos. Había otras opciones, clases de arte y también de inglés, pero si todo sale bien ya en Enero entro al College a terminar mis créditos, que por cierto acá el Montgomery College está a mitad de precio por que somos au pairs y trabajamos o no sé que pedo. 


En el ámbito personal y amoroso, tuve un primer mes horrible! Pasaron cosas en México que no quería que pasaran y me puse en EXTREME HOMESICK!  Pero como dice mi mamá, yo soy muy practica y como que tengo un control de mis emociones, sé cuando hay que estar triste y cuando es momento de dejar de sufrir. 

Además tome mi primer semana de vacaciones a finales de Octubre y primeros de Noviembre y visité a mi familia en México (eso será tema de otra entrada en el blog más adelante) y como BONO EXTRA pues conocí a alguien especial <3   nuestra relación apenas inicia, y a veces es difícil para mi llevar una relación pues no la esperaba, y tenía mucho tiempo sin experimentar muchas cosas en este ámbito... una primera cita, que me conscientan, etc! y la verdad... El es un pinche lindo!!


¿Qué siento?  Mucha paz, en especial conmigo misma. Equilibrio en mi vida, que las cosas son como deben de ser, que las cosas que han pasado, las buenas, pero sobretodo las malas, sucedieron porque así tenía que ser y ahora todo está en su lugar. Bendecida, porque estoy con una buena familia, que aunque a veces me desespero porque mi HK es especial (y mi HD medio colgadito), hay algo dentro de mi que me da fortaleza y mucha paciencia porque ellos son muy buenos conmigo!  y FELIZ, porque conocí a esta personita que me hace reir, que me hace sentir muy querida... y pues que aceptó a este paquetote que soy yo con todo lo bueno, lo lindo y lo malito que tengo.